05:30 | Author: அன்னைபூமி
தினமும் பன்னிரண்டு
மணிநேரம் தவமிருக்கின்றது
சூரியன். . .
அதிகாலையில் உன்
கண்விழிப்பிற்காக. . .

தினமும் தேய்கின்றது
நிலா. . .
இரவில் உன்னைப்
பார்க்கமுடியாமல். . .

இரவில் ஒருநாள்
உன்னை
வீதியில் கண்டது
நிலா. . .
அன்றுதான் பௌர்ணமி. . .

இரவுகளில் உன்னை
காணமுடியாமல்
இறுதியில் கருகிவிட்டது
நிலா. . .
அன்றுதான் அம்மாவாசை. . .
You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.

0 comments: