21:29 | Author: அன்னைபூமி

வெயில் காலத்திலும் துள்ளியோடும்
வெள்ளி நீரோடை குளிர் குளியல்
பச்சை பட்டுடுத்திய அழகராய்
மருத நிலத்து மரங்கள் தலையசைக்க
பூமிக்கும் ஆடை தரும் புல்வெளி
கால் நடைகளுக்கும் சிற்றுண்டி சாலை
வேலியோரத்து வீரர்களாய் குறு மரங்கள்
ஆடுமாடுகளுக்கு அனுமதி மறுத்த
உள் நாட்டு தூதரகங்கள் அவை
கரடுமுரடான பாதைகள் கால் வலிக்க
நீல வானம் கண்ணுக்கு குளிர்ச்சி
அப்படியே ஏறியது குறிஞ்சி நிலம்....

எவ்வளவுதான் கற்பனை செய்வது
டிஜிட்டல் திரையில் வண்ணக்கோடுகள்
முப்பரிமாண தோற்றத்தின் மாயாஜாலம்
குளிரூட்டப் பட்ட அறையின் உதவியுடன்
கொஞ்சம் நம்பினாலும் தொலைதூரத்தில்
விமானத்தின் ஓசை கிளம்பி
சங்க காலத்திலிருந்து சட்டென
காதை பிடித்து இழுத்து வந்து
அத்தனை கவலைகளையும் ஆரம்பித்தது.

You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.

2 comments:

On February 6, 2011 at 10:11 PM , சுப்பு said...

கவிதை நன்றாக இருக்கிறது

 
On February 11, 2011 at 10:08 PM , அன்னைபூமி said...

நன்றி சுப்பு